Товушларнинг ҳарфий белгилариТурли баландликдаги товушларнинг ҳарфий шартли белгиларини қадимги Греция мусиқасида учратиш мумкин. Х асрдан бошлаб Оврупода лотин ҳарфларини қўлай бошладилар. Ўша даврда куйлашда қўланиладиган энг паст товушни А ҳарфи қилиб белгиланган эди (ҳозирги товушни бўғимли номи ля), кейинги товушларни сўз бўғинлари ХI аср мадҳиясининг лотинча сатри бўғинларидан олинган В (си-бемоль), С (до), D (ре), Е (ми), F (фа), G (соль) – яъни товушлар 7 та сўз бўғинлари билан кўрсатилади.